Początki i Walka o Niepodległość
Pierwsza Wojna Światowa była kluczowym okresem dla Wojsk Polskich, choć Polska jako państwo nie istniała na mapie Europy od 1795 roku. Po rozbiorach Polski, polscy żołnierze służyli w armiach zaborców – Rosji, Austro-Węgier i Niemiec. Jednak wojna stworzyła nowe możliwości. Legiony Polskie, formacja związana z Józefem Piłsudskim, stworzona została w Galicji, będącej częścią Austro-Węgier. Była to szansa na zrealizowanie marzeń o niepodległej Polsce. Pomimo początkowego wsparcia Centralnych Mocarstw, Legiony zostały rozwiązane po nieosiągnięciu gwarancji niepodległości Polski.
Zmiany Frontów i Formowanie Armii
Koniec wojny przyniósł kluczowe zmiany. Polacy służący w zaborczych armiach zaczęli przechodzić na stronę tworzącej się niepodległej Polski. Generalny Józef Haller, dowódca II Brygady Legionów Polskich, przeszedł na stronę Ententy i z częścią swoich wojsk dotarł do Francji, tworząc Błękitną Armię. Ta formacja, wzmocniona przez ochotników z USA, odegrała ważną rolę na froncie zachodnim w 1917 i 1918 roku.
Powstanie Niepodległego Wojska Polskiego
Po odzyskaniu niepodległości w 1918 roku, rozpoczęto formowanie Wojska Polskiego. Armia ta powstawała z elementów trzech różnych armii – rosyjskiej, austro-węgierskiej i niemieckiej, wykorzystując sprzęt pozostawiony po I Wojnie Światowej. Wojsko Polskie, pomimo pierwotnych trudności, szybko się rozwijało i wkrótce zmierzyło się z nowym wyzwaniem – wojną polsko-bolszewicką w latach 1919-1922. Wojsko Polskie odgrywało kluczową rolę w obronie świeżo odzyskanej niepodległości, przekształcając się z armii powstającej w chaosie wojny w nowoczesne, skuteczne siły zbrojne nowego państwa
